Nynorskordboka
vite, vete 2
vita, veta
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vetaå vete | veit | visste | har visst | vet! |
| å vitaå vite | vit! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| visst + substantiv | visst + substantiv | den/det visste + substantiv | visste + substantiv | vetande |
| vitande | ||||
Opphav
norrønt vitaTyding og bruk
- ha kjennskap til;ha greie på
Døme
- eg visste ikkje at du kom;
- veit du korleis det gjekk?
- det kan vere lygn, for alt eg veit;
- la nokon vite kva ein meiner;
- ikkje sei det til han du veit;
- så vidt du veit det!
- dei visste ikkje om det
- ha skjøn på;ha innsikt i
Døme
- ikkje vite betre;
- du veit ikkje kva du snakkar om;
- er ikkje dette sløsing, så veit ikkje eg;
- dei veit å innrette seg;
- vi visste ikkje mykje om reglane
- vere sikker på
Døme
- du kan aldri vite;
- det er ikkje godt å vite kva ein skal tru;
- eg visste det ville gå slik
Faste uttrykk
- det beste ein veitdet ein rangerer høgast (innanfor eit slag)
- pizza er det beste eg veit;
- dansing er det beste han veit
- det ein ikkje veit, har ein ikkje vondt avdet ein ikkje har kjennskap til, blir ein ikkje plaga av
- gudane veitdet er ikkje godt å seie;
ingen kan vite- gudane veit korleis det gjekk til
- ikkje vite av segvere ute av seg;
ikkje vere fullt medviten - ikkje vite avikkje godta eller ville ha med å gjere
- eg vil ikkje vite av slurv;
- ho vil ikkje vite av han
- ikkje vite kva fot ein skal stå påikkje vite kva ein skal gjere
- ikkje vite si arme rådikkje sjå nokon utveg
- må vitekan du vel skjøne
- eg vart trøytt, må vite
- vite korkje att eller framvere rådvill;
vere forvirra- han vart så forferda at han visste korkje att eller fram
- vite korkje ut eller innikkje sjå nokon utveg