Nynorskordboka
sport
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sport | sporten | sportar | sportane |
Opphav
engelsk av disport, gjennom gammalfransk; frå latin eigenleg ‘moro, tidtrøyte’Tyding og bruk
- samnemning på ymse former for kroppsøving, idrett og fritidssyssel
Døme
- klatresport;
- motorsport;
- seglsport;
- skisport;
- travsport;
- drive med sport og idrett
- noko som er populært eller spennande
Døme
- epleslang er ein utbreidd sport;
- det gjekk sport i innsamlinga