Nynorskordboka
solitær 2
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| solitær | solitært | solitære | solitære |
Opphav
gjennom fransk; frå latin av solus ‘aleine’Tyding og bruk
- solitære tre
- om dyr, særleg insekt: som ikkje lever i eit ordna samfunn, motsett sosial (2, 1)
- solitære bier