Nynorskordboka
samfunn
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit samfunn | samfunnet | samfunn | samfunna |
Opphav
norrønt samfundr ‘samkome’Tyding og bruk
- gruppe av folk med sams tru, meiningar, føremål osv.;foreining
Døme
- eit samfunn av dei heilage
- som etterledd i ord som
- kyrkjesamfunn
- nettsamfunn
- trudomssamfunn
- folk i ein stat (med felles institusjonar, lover, sedvanar, tradisjonar og liknande)
Døme
- individ og samfunn;
- samfunnet i dag;
- dei små i samfunnet
- som etterledd i ord som
- klassesamfunn
- overflodssamfunn
- velferdssamfunn
- (folket i) bygd, by, kommune, tettstad
Døme
- eit lite, avstengt samfunn
- som etterledd i ord som
- industrisamfunn
- lokalsamfunn
- nybyggjarsamfunn
- dyrekoloni med ei viss form for organisasjon
Døme
- mauren lever i samfunn
- som etterledd i ord som
- bisamfunn