Nynorskordboka
ruin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ruin | ruinen | ruinar | ruinane |
Opphav
frå latin, av ruere ‘falle i grus’Tyding og bruk
- (rest av) nedfalle byggverk
Døme
- ruinane av ei steinkyrkje;
- overlevande som vart funne i ruinane av bygget
Døme
- økonomisk ruin
Faste uttrykk
- i ruinari ein tilstand av øydelegging;
i grus- byen låg i ruinar etter krigen;
- landsbyane vart lagde i ruinar i jordskjelvet;
- livsverket ligg i ruinar