Artikkelside

Nynorskordboka

bevilling

substantiv hokjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ei bevillingbevillingabevillingarbevillingane

Uttale

bevilˊling

Opphav

gjennom bokmål; frå lågtysk

Tyding og bruk

løyve (1, 2) frå offentleg styresmakt til å drive ei viss verksemd;
Døme
  • få bevilling som advokat;
  • søkje om bevilling til å servere alkohol