Nynorskordboka
kurs 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kurs | kursen | kursar | kursane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin cursus ‘løp’Tyding og bruk
- retning for rørsle;
Døme
- stikke ut kursen;
- halde kursen;
- skiløparane kom ut av kurs i uvêret;
- setje kursen heim
- retning for utvikling;måte å forhalde seg til noko eller noko på
Døme
- landet måtte endre kurs;
- dette endra kursen på historia
- gjeldande verdi på pengar, verdipapir og liknande
Døme
- kursen på pundet har stige;
- aksjane fall i kurs
- einskild leidning i eit elektrisk system;
Faste uttrykk
- leggje om kursen
- forandre retning
- flyet la om kursen nokre grader
- forandre plan eller haldning
- regjeringa må leggje om kursen
- stø kursfast eller sikker retning;
fast haldning eller plan- flyet hadde stø kurs;
- laget held stø kurs mot elitedivisjonen
- stå høgt i kursvere høgt verdsett;
vere godt likt- den nye plata står høgt i kurs hos fansen