Nynorskordboka
kontur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kontur | konturen | konturar | konturane |
Opphav
gjennom fransk; frå italiensk , av contornare ‘omgje, omringe’Tyding og bruk
Døme
- det er så mørkt at vi berre ser konturane av landskapet
Døme
- vi ser konturane av ein ny politikk