Nynorskordboka
konflikt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konflikt | konflikten | konfliktar | konfliktane |
Opphav
frå latin , av confligere ‘støyte saman’Tyding og bruk
- strid mellom personar, grupper eller statar;samanstøyt
Døme
- væpna konflikt;
- det var open konflikt mellom brørne;
- løyse ein fastlåst konflikt;
- kome i konflikt med politiet
- motsetning, manglande samsvar
Døme
- utbygginga kjem i konflikt med naturverdiane;
- ein indre, psykisk konflikt