Nynorskordboka
kluss
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kluss | klusset | kluss | klussa |
Tyding og bruk
- det å klusse (1);søling, klatting
Døme
- brevet var fullt av strekar og kluss
- ulagleg omstende;
Døme
- ha kluss med noko;
- alt gjekk som smurt utan noko kluss