Artikkelside

Nynorskordboka

klokkar

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein klokkarklokkarenklokkararklokkarane

Opphav

norrønt klokkari, opphavleg ‘den som ringjer med kyrkjeklokka’, frå lågtysk etter; mellomalderlatin

Tyding og bruk

kyrkjeleg tilsett som hjelper presten

Faste uttrykk

  • når det regnar på presten, så dryp det på klokkaren
    når ein har suksess, kjem det òg andre i nærleiken til gode