Nynorskordboka
kippe 2
kippa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kippaå kippe | kipparkipper | kipte | har kipt | kipp! |
| kippar | kippa | har kippa | kipp!kippa!kippe! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kipt + substantiv | kipt + substantiv | den/det kipte + substantiv | kipte + substantiv | kippande |
| kippa + substantiv | kippa + substantiv | den/det kippa + substantiv | kippa + substantiv | |
Opphav
norrønt kippaTyding og bruk
- rykkje til seg;dra litt fram
- få på seg eller av seg (klede eller sko) i ein fart
Døme
- kippe av seg tøflane;
- kippe på seg skoa
- om skotøy: gli opp og ned langs hælen når ein går
Døme
- skoa kipper