Nynorskordboka
kimming
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei kimming | kimminga | kimmingar | kimmingane |
Opphav
frå lågtysk ‘rand’Tyding og bruk
- om båtar: overgang mellom side og botn;
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei kimming | kimminga | kimmingar | kimmingane |