Nynorskordboka
indirekte
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| indirekte | indirekte | indirekte | indirekte |
Opphav
av latin indirectus, ‘ikkje rett’Tyding og bruk
- ikkje direkte;som skjer via mellomledd
- som ikkje blir uttrykt direkte, men som ein må forstå ut frå samanhengen
Døme
- ho kritiserte leiinga indirekte
Faste uttrykk
- indirekte frisparki fotball: frispark som ein ikkje kan skyte direkte i mål, men som må til ein annan spelar først
- indirekte lyslys som blir reflektert
- indirekte objektsetningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga skjer til gagn eller skade for
- i setninga ‘eg gav jenta ei bok’ er ‘jenta’ indirekte objekt
- indirekte prov
- i logikk: prov for at ein påstand er rett, ved å vise at det motsette av det som skal provast, er meiningslaust
- i jus: indisieprov
- indirekte skattskatt som ikkje blir lagd på inntekt, til dømes toll og avgifter
- indirekte taleattgjeving med eigne ord av noko ein annan har sagt
- indirekte valval gjennom valmenn