Artikkelside

Nynorskordboka

hamn 2

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei hamn	hamna	hamner	hamnene

Opphav

norrønt hǫfn; av ha (

Tyding og bruk

beite (, 2), beitemark (, 1)

Døme

ein del av jordet vart frådelt til hamn

- hestehamn