Nynorskordboka
gangsperr, gangsperre, gongesperr, gongesperre
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei gangsperr | gangsperra | gangsperrer | gangsperrene |
| ei gangsperre | |||
| ei gongesperr | gongesperra | gongesperrer | gongesperrene |
| ei gongesperre | gongesperra | gongesperrer | gongesperrene |
Opphav
etterleddet same opphav som sperre (1; av forelda gange ‘gå’Tyding og bruk
det å vere stiv og støl i musklane etter ein har gått langt eller trent hardt
Døme
- få gangsperr av fjellturen