Nynorskordboka
forklare, forklåre
forklara, forklåra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forklaraå forklare | forklararforklarer | forklarte | har forklart | forklar! |
| forklarar | forklara | har forklara | forklar!forklara!forklare! | |
| å forklåraå forklåre | forklårar | forklåra | har forklåra | forklår!forklåra!forklåre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forklart + substantiv | forklart + substantiv | den/det forklarte + substantiv | forklarte + substantiv | forklarande |
| forklara + substantiv | forklara + substantiv | den/det forklara + substantiv | forklara + substantiv | |
| forklåra + substantiv | forklåra + substantiv | den/det forklåra + substantiv | forklåra + substantiv | forklårande |
Opphav
frå lågtysk ‘gjere klår’; jamfør forTyding og bruk
- gjere tydeleg og forståeleg;greie ut, opplyse, tyde
Døme
- bli forklart systemet;
- det forklarer saka;
- la meg forklare korleis det fungerer
Faste uttrykk
- forklare seggje forklaring på noko ein har gjort;
gjere greie for seg