Nynorskordboka
ettermæle
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ettermæle | ettermælet | ettermæle | ettermæla |
Opphav
jamfør mæle (2Tyding og bruk
omdøme for ettertida;
omtale etter at ein er død
Døme
- få eit godt ettermæle;
- han har fått eit ufortent dårleg ettermæle;
- saka kan påverke ettermælet hennar