Nynorskordboka
alvor
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit alvor | alvoret | alvor | alvora |
Opphav
norrønt alvara, opphavleg ‘det å vere heilt sann, ærleg’Tyding og bruk
- verkeleg meining, fast overtyding
Døme
- meine noko i fullt alvor;
- på ramme alvor;
- seie noko med stort alvor;
- blande skjemt og alvor
- (hard) røyndom, realitet;
Døme
- uvêret tok til for alvor;
- ikkje forstå alvoret i situasjonen;
- dødsens alvor;
- blodig alvor;
- gjere alvor av noko
- stø framferd;alvorleg lag (11)
Døme
- det finst ikkje alvor i ho, ho berre tøysar;
- det gjeld å syne alvor i arbeidet
Faste uttrykk
- ta på alvorta noko(n) høgtideleg, seriøst;
medgi tydinga, rekkjevidda av noko(n)- ta klimaendringar på alvor;
- dei synest ikkje dei blir tekne på alvor;
- dette er eit problem som må takast på alvor