Nynorskordboka
avkom
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit avkom | avkomet | avkom | avkoma |
| avkommet | avkomma | ||
Opphav
norrønt afkvæmi, afkǿmiTyding og bruk
Døme
- kaninar får mange avkom;
- skunde seg heim att og sjå etter avkomet