Nynorskordboka
bøyeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| bøyeleg | bøyeleg | bøyelege | bøyelege |
Opphav
av bøye (3Tyding og bruk
- som kan bøyast (1);
Døme
- eit bøyeleg materiale;
- ein bøyeleg del på ein reiskap
- lett formeleg;
Døme
- eit bøyeleg sinn
- i språkvitskap: som ein kan bøye (3, 4)
Døme
- dei fleste substantiva er bøyelege