Bokmålsordboka
slibrig
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| slibrig | slibrig | slibrige | slibrige |
Opphav
trolig fra lavtysk slibberich, av slipper ‘glatt, slibrig’Betydning og bruk
Eksempel
- slibrige vitser;
- slibrig snakk
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| slibrig | slibrig | slibrige | slibrige |