Artikkelside

Nynorskordboka

bukt

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei bukt	bukta	bukter	buktene

Opphav

frå lågtysk; samanheng med bøye (

Tyding og bruk

krok, krumming
Døme
- vegen gjekk i bukter og slyng
ring av eit tau som er oppkveila;
større lykkje av eit tau
brei vik;
jamfør havbukt
Døme
- kaia ligg inst i bukta

Faste uttrykk

bukta og begge endane
overtaket
styret fekk bukta og begge endande;
han har bukta og begge endane i selskapet;
administrasjonen sat med bukta og begge endane
få bukt med
vinne over;
bli herre over
få bukt med kriminaliteten