Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei ære	æra	ærer	ærene

seint norrønt æra; frå lågtysk ere

vyrdnad, heiderleg omdømme, gjetord, ry, glans, respekt
Døme
- vinne ære
- i ordtak:
  når lorten kjem til ære, veit han ikkje korleis han vil vere;
  kome til (heider og) ære;
  setje si ære i å gjere det bra
(sterk) ros, høg grad av påskjøning, hylling;
ærevising
Døme
- dette er til ære for deg
- æra er lettare gått enn fått;
  det var ei ære for staden at kongen kom på vitjing;
  gjere ære på ein – rose, hylle ein;
  han gjorde oss den æra at han kom;
  vere all ære verd – fortene ros, vørdnad
noko som heidrar ein, noko som gjev vyrdnad, gjetord
Døme
- det er ikkje stor ære i det;
- det er inga ære i slikt
kjensle hos det einskilde mennesket av indre verd;
sjølvvyrdnad;
sjølvkjensle
Døme
- ho bar inga ære i seg;
- dette går på æra mi;
- gå på æra laus;
- eit folk utan ære;
- gå eins ære for nær
- òg: godt namn og rykte
  redde æra
- i høgtideleg lovnad
  underskrive sjølvmeldinga på ære og samvit
sømd
Døme
- i tukt og ære;
- ikkje ha ære i livet
beine (1, teneste
Døme
- gjere ein ei ære;
- den som gjer ei ære, får ei ære att;
- den eine æra er den andre verd

ha/få æra for
vere den som fortener ros for (noko)
dei frivillige har all æra for framgangen;
mor mi skal få mykje av æra for at eg hadde ei så fin barndom
gjere ære på maten
vise at ein set pris på maten
vise nokon den siste æra
vere til stades i gravferda til nokon