Nynorskordboka
vokal 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vokal | vokalen | vokalar | vokalane |
Opphav
latin substantivering av vocalis (littera) ‘klangfull (bokstav)’ av vox ‘røyst’Tyding og bruk
stemd språklyd som ein lagar med artikulasjonsorgana når ein lèt luft strøyme meir eller mindre fritt ut gjennom munnen;
sjølvlyd, motsett konsonant
Døme
- halvvokal;
- vokalane våre er a, e, i, o, u, y, æ, ø og å;
- låge, høge vokalar;
- korte, lange vokalar