Nynorskordboka
vind 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vind | vinden | vindar | vindane |
Opphav
norrønt vindrTyding og bruk
- luft som er i meir eller mindre sterk rørsle
Døme
- vinden blæs kaldt frå nord;
- vinden står (på) frå vest;
- ha vinden i ryggen, i sida;
- leggje båten opp i vinden;
- gå ute i all slags vind og vêr;
- snar som ein vind;
- mild, veik, flau vind;
- hard, sterk vind;
- ha vind i segla – òg: ha framgang;
- snu kappa etter vinden – sjå kappe (2
Faste uttrykk
- ein segls vindvind som fyller seglet, jamn vind
- i vindenpå moten;
aktuell (2), in, populær (1)- med turné og nytt album er artisten i vinden for tida
- sjå kva veg vinden blæsòg: skjøne korleis noko utviklar seg
- sleppe ein vindfise, fjerte
- spreie for alle vindarsende i alle retningar;
oppløyse- formuen vart spreidd for alle vindar