Nynorskordboka
utløpar, utlaupar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utlaupar | utlauparen | utlauparar | utlauparane |
| ein utløpar | utløparen | utløparar | utløparane |
Tyding og bruk
- i botanikk: sideskot på plante, som kan slå rot
Døme
- planta breier seg med utløparar
- del som er gått ut frå ein større heilskap;
Døme
- skikken er ein utløpar av gammal offerkultus