Nynorskordboka
uran
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit uran | uranet | uran | urana |
Opphav
frå nylatin, av planetnamnet Uranus, av gresk uranos ‘himmel’Tyding og bruk
radioaktivt metallisk grunnstoff (1) med atomnummer 92;
kjemisk symbol U
Faste uttrykk
- opprikt uranuran med større innhald av isotopen (1 235U i forhold til naturleg uran, som mellom anna blir brukt som brensel i kjernereaktorar og til å framstille atomvåpen
- høgt opprikt uran;
- ubåten har opprikt uran i reaktoren
- utarma uranuran som har mindre innhald av isotopen (1 235U i forhold til naturleg uran, og som er eit biprodukt av prosessen med å rike opp uran til kjernekraft eller atomvåpen
- utarma uran er mindre radioaktivt enn naturleg uran