Nynorskordboka
unikum
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit unikum | unikumet | unikum | unikuma |
Opphav
frå latinTyding og bruk
noko eller nokon som det berre finst én av;
noko sjeldant og eineståande
Døme
- ho er eit unikum av ein pedagog;
- dette brevet er eit unikum