Nynorskordboka
braute
brauta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å brautaå braute | brautar | brauta | har brauta | braut!brauta!braute! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| brauta + substantiv | brauta + substantiv | den/det brauta + substantiv | brauta + substantiv | brautande |
Tyding og bruk
vere sjølvgod og bråkande;
Døme
- ein roleg kar som ikkje brautar på nokon måte
- brukt som adjektiv:
- ein brautande og omsynslaus mann;
- brautande og nedlatande framferd