Nynorskordboka
stussleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| stussleg | stussleg | stusslege | stusslege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| stusslegare | stusslegast | stusslegaste |
Opphav
truleg av stuss (4Tyding og bruk
- som ikkje vekkjer interesse eller engasjement;keisam, trist
Døme
- det er stussleg å vere aleine;
- det var ein stussleg sommar
- i dårleg forfatning
Døme
- ein stussleg stad med lite omskifte