Nynorskordboka
streife
streifa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å streifaå streife | streifar | streifa | har streifa | streif!streifa!streife! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| streifa + substantiv | streifa + substantiv | den/det streifa + substantiv | streifa + substantiv | streifande |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- dra frå stad til stad utan noko klart mål;
Døme
- dei streifar omkring i området
- kome så vidt borti;
Døme
- handa streifa så vidt kinnet;
- kula hadde berre streifa skuldra
- sjå som snarast på
Døme
- han streifar henne med blikket
- så vidt nemne
Døme
- spørsmålet vart så vidt streifa
- om tanke, idé eller liknande: falle inn
Døme
- tanken har ikkje eingong streifa meg