Nynorskordboka
stand 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stand | standen | standar | standane |
Opphav
av stå (3Tyding og bruk
- det å stå (i ei viss stode)
Døme
- elgen fekk stand – elgen stogga for hunden
- òg i sms som
- barometerstand
- fruktstand
- fråstand
- motstand
- påstand
- vasstand
Døme
- leve i ugift stand
- òg i sms som
- frøkenstand
- ungkarsstand
- sosial rang
- i hennar stand og stilling;
- gifte seg under sin stand
Faste uttrykk
- få/stelle/lage i standlage til, organisere;
ordne- vi stelte i stand til fest;
- ho fekk i stand eit stort selskap;
- ho laga i stand ei utstilling
- setje/gjere i standfå i orden;
ordne, reparere- dei sette i stand huset;
- han gjorde i stand romma
- halde standstå fast, greie påkjenninga
- vere i stand tilha krefter eller makt til;
orke, makte;
greie- dei må vere i stand til å gjere arbeidet sjølve;
- han er ikkje i stand til å kome på jobb i dag