Nynorskordboka
sanning
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sanning | sanninga | sanningar | sanningane |
Tyding og bruk
- det å vere sann (1, 1);samsvar med røynda
Døme
- tvile på sanninga i ein påstand;
- den reine sanninga;
- gudsens sanning;
- i sanning eit godt menneske;
- det er ikkje heile sanninga
- forteljing eller utsegn som samsvarer med det røynlege
Døme
- halde seg til sanninga;
- fortelje nokon sanninga;
- absolutt sanning;
- filosofisk sanning;
- vitskapleg sanning
- det å sanne;
Døme
- eg fekk ikkje noka sanning på det
- truskap, ærlegdom
Døme
- tene Herren i sanning
Faste uttrykk
- forvalte sanningakunne definere kva som er den rette oppfatninga av ei sak
- stadig fleire hevdar å forvalte sanninga;
- ha monopol på å forvalte sanninga