Nynorskordboka
reim
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei reim | reima | reimar | reimane |
reimer | reimene |
Opphav
norrønt reimTyding og bruk
- strimmel av lêr eller skinn (med spenne og hol)
Døme
- bere noko i ei reim
- som etterledd i ord som
- beltereim
- klokkereim
- skoreim
Faste uttrykk
- ha ei reim av hudaha ein snev av eit lyte eller ein skavank
- køyre det reimar og tøy kan haldegjere noko så fort reiskapen kan tole
- skjere breie reimar av ryggenstraffe nokon;
la nokon betale dyrt