Nynorskordboka
publikum
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit publikum | publikumet | publikum | publikuma |
| publikummet | publikumma | ||
Opphav
av latin publicus ‘offentleg’Tyding og bruk
- samling av personar som er til stades for å få med seg eit arrangement;
Døme
- publikum likte seg på konserten;
- bøkene hennar når ut til eit stort publikum
- som etterledd i ord som
- konsertpublikum
- premierepublikum