Artikkelside

Nynorskordboka

plugg

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein plugg	pluggen	pluggar	pluggane

Opphav

frå lågtysk ‘tapp’

Tyding og bruk

nagle, pinne, kile eller liknande, brukt som propp eller til å binde saman eller feste noko med
tettvaksen person (særleg gut eller mann)
Døme
- han var ein kraftig plugg
tennplugg
støpsel

Faste uttrykk

tenne på alle pluggane
bli eitrande sinna