Nynorskordboka
ordinær
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ordinær | ordinært | ordinære | ordinære |
Opphav
gjennom fransk, frå latin ordinarius ‘ordna’; jamfør ordinereTyding og bruk
- sedvanleg, regulær
Døme
- halde ordinær generalforsamling;
- det ordinære toget går kl. 15
- som ikkje merkjer seg ut;middels, måteleg
Døme
- ein høgst ordinær prestasjon