Nynorskordboka
bekken
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit bekken | bekkenet | bekken | bekkena |
Opphav
gjennom lågtysk, frå latin; same opphav som bassengTyding og bruk
- flatvore, skålforma kar;metallskål til å samle urin og avføring frå sengeliggjande pasient i
- musikkinstrument av to runde metallplater til å slå mot kvarandre
- skålforma fordjuping i jordoverflata, med høgdedrag ikring;
- del av skjelettet som dannar ein ujamn ring om dei fleste innvolane og bind ryggsøyla saman med knoklane i (bak)beina
Døme
- menn har trongare bekken enn kvinner;
- ei ku med trongt bekken