Nynorskordboka
merkeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| merkeleg | merkeleg | merkelege | merkelege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| merkelegare | merkelegast | merkelegaste |
Opphav
norrønt merkiligrTyding og bruk
- påfallande;rar, underleg
Døme
- eit merkeleg innfall;
- eit merkeleg samantreff;
- det er merkeleg kor seint det går
- brukt som adverb
- eg nådde bussen, merkeleg nok;
- ho tok det merkeleg roleg
- særeigen;interessant
Døme
- ei merkeleg hending