Artikkelside

Nynorskordboka

maksimum

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit maksimum	maksimumet	maksimum	maksimuma

Opphav

frå latin , av maximus; gjennom maksimal

Tyding og bruk

høgdepunkt, øvre grense;
motsett minimum
Døme
- flaumen nådde maksimum i helga
brukt som adverb: høgst (2)
Døme
- ventetida er maksimum tre timar