Artikkelside

Nynorskordboka

kul 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein kul	kulen	kular	kulane

Opphav

samanheng med kule (

Tyding og bruk

halvrund utvekst;
klump (særleg på kroppsdel);
bule (2
Døme
- få ein kul i panna;
- hoftebeinet viste som ein kul
øvste, kuvne del av unnarennet i ein hoppbakke
Døme
- lande på kulen