Nynorskordboka
klarne, klårne
klarna, klårna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klarnaå klarne | klarnar | klarna | har klarna | klarn!klarna!klarne! |
| å klårnaå klårne | klårnar | klårna | har klårna | klårn!klårna!klårne! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klarna + substantiv | klarna + substantiv | den/det klarna + substantiv | klarna + substantiv | klarnande |
| klårna + substantiv | klårna + substantiv | den/det klårna + substantiv | klårna + substantiv | klårnande |
Tyding og bruk
- bli klar (1, 1) eller klarare
Døme
- himmelen klarnar;
- klarne i andletet
- bli tydelegare, meir forståeleg;bli klar (1, 7) eller klarare
Døme
- det klarna for meg;
- inntrykka må få klarne