Nynorskordboka
kimming
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kimming | kimminga | kimmingar | kimmingane |
Opphav
frå lågtysk ‘rand’Tyding og bruk
- om båtar: overgang mellom side og botn;
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kimming | kimminga | kimmingar | kimmingane |