Nynorskordboka
gløyme 2
gløyma
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å gløymaå gløyme | gløymer | gløymde | har gløymt | gløym! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
gløymd + substantiv | gløymt + substantiv | den/det gløymde + substantiv | gløymde + substantiv | gløymande |
Opphav
norrønt gleyma av glaumr ‘overstadig glede’, opphavleg ‘vere overstadig lystig (og derfor forsøme)Tyding og bruk
- ikkje hugse;la gå or minnet
Døme
- eg har gløymt korleis eg gjer det;
- henne gløymer eg aldri;
- dei hadde gløymt kva dei krangla om
- leggje att ved eit uhell
Døme
- gløyme paraplyen på bussen;
- eg gløymde att matpakka heime
- ikkje gjere;forsøme, unnlate
Døme
- gløyme å sløkkje lyset;
- gløyme pliktene sine
- ikkje bry seg om eller ta omsyn til;ikkje tenkje på
Døme
- gløyme gammal fiendskap;
- gløym det!
- vi har lett for å gløyme dei eldre;
- kjenne seg gløymd av samfunnet
Faste uttrykk
- gløyme seg sjølvgjere noko utan å tenkje på eigen fordel;
vere usjølvisk - gløyme seggjere noko utan å tenkje seg om