Nynorskordboka
forferde
forferda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forferdaå forferde | forferdar | forferda | har forferda | forferd!forferda!forferde! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forferda + substantiv | forferda + substantiv | den/det forferda + substantiv | forferda + substantiv | forferdande |
Opphav
av lågtysk vorveren, jamfør dansk forfærde; etterleddet samanheng med fare (1Tyding og bruk
skremme, støkkje, skake opp, sjokkere
Døme
- bli forferda over vanstellet