Nynorskordboka
fordrive
fordriva
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å fordrivaå fordrive | fordriv | fordreiv | har fordrive | fordriv! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
fordriven + substantiv | fordrive + substantiv | den/det fordrivne + substantiv | fordrivne + substantiv | fordrivande |
Opphav
frå lågtysk, jamfør norrønt fordrífa ‘tyne’; av for- (2Tyding og bruk
drive bort, jage (ut)
Døme
- fordrive sjukdom;
- vondt skal vondt fordrive;
- fordrive folk frå heimlandet
Faste uttrykk
- fordrive tidafå tida til å gå
- fordrive tida med lesing;
- fordriva tida så godt ein kan