Artikkelside

Nynorskordboka

dyst

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein dyst	dysten	dystar	dystane

Opphav

gjennom lågtysk dust, djost(e), frå gammalfransk juste, joste, av mellomalderlatin juxtare ‘nærme seg, turnere’, opphavleg ‘nærkamp’; jamfør norrønt dust

Tyding og bruk

kappestrid;

oppgjer (3)

Døme

er de klare til nye dystar?
laget gjekk sigrande ut av den store dysten mot serieleiaren