Nynorskordboka
begavelse
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein begavelse | begavelsen | begavelsar | begavelsane |
Uttale
begaˊvelseOpphav
frå bokmålTyding og bruk
- medfødd anlegg;
Døme
- ein person med intellektuell begavelse
- person med særskilt talent for noko
Døme
- han var ein spesiell begavelse