Nynorskordboka
dikting
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei dikting | diktinga | diktingar | diktingane |
Opphav
av dikteTyding og bruk
- det å dikte (1);verksemd som diktar
Døme
- leve av diktinga
Døme
- interesse for dikting og musikk
- samla skjønnlitterær produksjon frå ein forfattar eller frå ein viss periode eller eit visst område;skjønnlitteratur
Døme
- Duuns dikting;
- norsk dikting i 50-åra
- noko oppdikta;
Døme
- påstanden er rein dikting